Met wapperende haren in de wind is het fijn fietsen.

Fietsen met wapperende haren in de wind door het Drentse landschap.

Tussendoor regelmatige een fietstrip naar de provincie Groningen omdat Brigitte daar woont.

Net als in Drenthe is het daar bij mooi weer ook fijn om daar te fuietsen.

Meestal is het daar wel rustiger op de fietspaden, buiten de stad Groningen zelf dan.

Fietsen op mijn Easy Rider, door de bosrijke omgeving die er hier is, voel ik mij vrij om te fietsen waar en wanneer ik dat wil.

Fietsen met een driewielfiets geeft soms wel problemen op smalle fietspaden.

Dan is een tweewielfiets gemakkelijker om dichter naar de rand van het fietspad  te kunnen fietsen.

Bij een driewielfiets is er altijd dat derde wiel dat vrij ver op het fietspad blijft en je hoopt dat andere fietsers dat in de gaten hebben en zover als mogelijk is je voldoende ruimte geven zodat je elkaar kunt passeren. 

Over het algemeen gaat dat goed, som als het toch wat krap ga ik zelf een beetje de berm in als dat kan.

Helaas zijn de bermen niet altijd kort gemaaid wat het maakt dat ik niet kan zien of de berm gelijk is aan het fietspad of dat er niet zichtbare grote kuilen in de berm zijn.

Het bos zelf is lang niet overal met de fiets te fietsen.

Wandelen door de bossen luisteren naar de geluiden die ik hoor, vogels, bladeren die ritselen, het geklop van een specht, en heel veel onbekende geluiden die bij het bos horen.

Met de regenboog hart op de jas, en de regenboog cirkel, en de cirkel in nonbinaire kleuren op de legging daarmee laat ik zien dat je mij niet in een hokje moet plaatsen.

Dat alle mensen gelijk zijn evenveel rechten hebben iedereen mee moet kunnen doen in een voor iedereen toegankelijk omgeving.

 

3000km gefietst op mijn Easy Rider

Dit jaar al ruim 3000km gefietst op mijn VanRaam Easy Rider fiets.

 De fiets bevalt mij super goed, een hele fijne fiets om op te fietsen.

Voor boodschappen halen, winkelen verderop, naar vrijwilligerswerk, en regelmatig op de fiets naar Brigitte.

Naar Brigitte is 56 km met bepakking achterop de fiets is geen enkel probleem voor de fiets.

De trapondersteuning kan dat makkelijk aan wat het voor mij mogelijk maakt om mijzelf te kunnen verplaatsen naar waar, en wanneer ik wil.

De laatste jaren lukt het mij steeds beter om rustiger op de fiets te kunnen blijven zitten. Dat maakt het dat ik niet meer zo vermoeid ben na het fietsen.

Hierdoor lukt het mij goed om mijn uithouding vermogen op een zo hoog mogelijk niveau te houden.

Dat maakt wandelen en hardlopen veel makkelijker.

Het doel was om 4000km te fietsen dit jaar, maar denk wel dat dat makkelijk gaat lukken, misschien wel 4500km - 5000km dit jaar.

Slow Triat(dua)lon in Ouderkerk aan de Amstel + 60 jaar getrouwd feestje

 

Zaterdag 24 mei heb ik samen met Brigitte meegedaan aan de Slowtriahlon in Ouderkerk aan de Amstel.

Vrijdag met Valys mijn fiets naar Weesp gebracht, bij familie mijn fiets gestald voor de nacht.

Vanuit Weesp met de trein naar Almere gereisd daar was Brigitte bij haar moeder.

Dit zo makkelijk en snel dat ik zaterdag morgen met de trein van Almere naar Weesp ben gereisd.

Vanuit Weesp naar Oederkerk aan de Amstel was maar 11km op de fiets.

Toen ik aankwam op de parkeerplaats was Brigitte ook gearriveerd.

Samen zijn wij naar de start gefietst om ons daar aan te melden.

Brigitte is begonnen met 1000m zwemmen, ik vond het te koud, en ik heb geen wetsuit.

Na het zwemmen, Brigitte zich had omgekleed, zijn wij gaan fietsen.

Voor ons werden dat een mooie 40 kilometer fiets route.

Op plekken gefietst waar ik dacht daar nooit te komen op de fiets.

De dag begon droog, maar tijdens het fietsen begon het al te spetteren.

Omdat wij de 1/4 Triatlon doen moesten wij na het fietsen nog 1o kilometer wandelen.

Brigitte op haar Alinker om samen een mooie route te wandelen.

Helaas werd het niet droger, maar begon het wat harder te regenen.

Dat hield ons niet tegen om 10 kilometer te wandelen om positief over de finish te gaan.

Ik ben dezelfde dag met de Valys naar huis gegaan.

Brigitte naar haar Moeder in Amere.

Maandag morgen op de fiets naar Spijk gefietst waar wij 's middags een feestje hadden in Appingedam.

Maandag morgen had ik redelijk voor de wind, een droge dag met zonnige perioden.

Vanmorgen terug naar Norg was het niet zo droog als gisteren.

een voordeel, mijn kleren waren goed ingeweekt toen ik thuis kwam, dat verkorte de wastijd😉

Bij het oprijden van de parkeerplaats kwam ons een veegauto achteruitrijdend ons tegemoet.

Na parkeren van de auto kwam de veegauto om water te lossen.

Een mooi moment om de auto eens goed te bekijken, nog even met de chauffeur gepraat.

In 16 jaar is er veel verandert qua machine, het werk blijft redelijk gelijk.

Een mooie nieuwe veegauto is het geworden.

Met de driewielfiets naar Schiermonnikoog – een avontuur op drie wielen

 

Met de driewielfiets naar Schiermonnikoog –    een avontuur op drie wielen   door Diederik Wierenga, actief in Fietsersbond Kop van Drenthe

Afgelopen Paasweekend trokken mijn vriendin en ik er samen op uit – met onze driewielfietsen op avontuur naar Schiermonnikoog. Het begon al goed: een tocht van zo’n 60 kilometer naar Lauwersoog, waar de veerboot ons naar het eiland zou brengen. De route verliep soepel en zelfs het laatste stuk naar de boot was verrassend eenvoudig te fietsen. Zonder gedoe rolden we zo het haventerrein op. Het inschepen ging bijna té makkelijk. We mochten direct met onze fietsen aan boord en konden ze aan de zijkant van het dek snel en veilig stallen. Eenmaal aangekomen op het eiland kozen we ervoor om als laatsten van de boot te gaan. Dat gaf rust – geen gedrang, geen gedoe. Bovendien konden we zo achter de grote stroom fietsers aan, in plaats van er middenin te zitten. Een stuk relaxter, zeker met een breder voertuig als een driewielfiets. De eerste meters op Schiermonnikoog voerden ons over een pad pal langs de dijk. Prachtig uitzicht, maar het pad liep schuin af – perfect voor de afwatering, minder prettig voor onze driewielers. De helling vroeg om constante correctie; het voelde alsof je steeds van je lijn af werd geduwd. Niet gevaarlijk, wel vermoeiend. In het dorp zelf werden we getrakteerd op hobbelige straatjes. Gelukkig hadden we vakantie en dus alle tijd om rustig aan te doen – langzamer fietsen hielp enorm tegen het gestuiter. De grindpaden door de natuur waren goed onderhouden en breed genoeg om elkaar makkelijk te kunnen passeren, zelfs met twee driewielers naast elkaar. Soms lagen ze kaarsrecht horizontaal, dan weer bol als een rug – wat het fietsen afwisselend maar soms ook onvoorspelbaar maakte. Bobbels en kuilen waren niet altijd goed zichtbaar, wat af en toe voor een schokje zorgde. Maar eerlijk is eerlijk: het fietsen op Schiermonnikoog is heerlijk. Er was opvallend weinig verkeer op de paden – een luxe waarvan we ons afvragen of die er in het hoogseizoen ook is. We konden onze driewielfietsen probleemloos parkeren, vaak dicht bij ingangen of opgangen. Maar dat roept wel vragen op: hoe gaat dat als het eiland volstroomt in de zomer? Kun je je driewieler dan nog wel kwijt zonder dat die wordt ingesloten door een muur van tweewielers? Nu konden we met onze driewielfietsen overal komen. We genoten volop van de ruimte, de rust en het adembenemende landschap. Zelfs op de terugweg – weer met de boot – gaf onze bijzondere fiets geen enkel probleem. Alles verliep vlekkeloos. Een aanrader dus, met een paar kanttekeningen – maar vooral een ervaring om te koesteren. website: Fietsersbond kop van Drenthe