Rechtop blijven zitten op de fiets dat lukt mij wel goed.
Het sturen is nog wel een dingetje, het recht sturen en niet slingeren dat lukt mij nog niet goed.
De aansturing van mijn hersenen naar mijn armen is nog een beetje rommelig.
Vanmorgen onderweg bij het tegemoet komen van twee auto's voortijdig gestopt en gewacht tot de auto's mij gepasseerd waren.
Dat is nog iets wat ik nog eng vind, niet de auto's maar dicht langs een rand fietsen.
Bijna 8km vanmorgen was het rondje, dat vind ik voorlopig even genoeg.
Nat van het zweet thuis gekomen.
De fietsbeweging zelf is zwaar zo zonder trapondersteuning maar ook van het harde werken van mijn hersenen.
Dat automatisch rechtop blijven en het sturen is voor mij nog best zwaar.
Dit zelfde rondje hardlopen is veel makkelijker te doen qua geestelijke inspanning.
Zelfs na een lange tijd kan het maar zo zijn dat je weer dingen kunt doen waarvan je dacht dat het je nooit meer zou kunnen doen.
Hersenen zijn rare dingen maar laten je ook eens positief verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten