vrijdag 31 juli 2020

@vanraam Op mijn Easy rider driewielfiets naar het buitenland

Een korte pauze om wat te eten.
Ik wilde eens een lage fietsrit maken op mijn Easy Rider om de actieradius van mijn accu te kunnen testen.
Maar waar zou ik dan naar toe moeten fietsen?
Het buitenland leek mij wel iets, niet naar Engeland want dat is mij te nat, België dan? Nee dat is mij te ver.
Het is dus Duitsland geworden, maar waar in Duitsland moet ik dan heen fietsen.
Op de kaart gekeken en ik vond Dörpen wel een mooie naam en is te doen op de fiets.
Wat heeft Dörpen te bieden? Dat zou ik zo niet weten, voor mij was het een doel om naar toe te fietsen.
Voor vertrek mijn navigatie ingesteld en ik ben gaan fietsen naar een voor mij onbekende bestemming en onbekende wegen en paden.
Maar wat heb ik genoten onderweg.
Het mooie fietsweer en een mooie omgeving maken dat ik goed op kan schieten.

Ik bleef maar fietsen en fietsen maar de accu wilde niet leeg gaan dat vond ik ook echt niet erg wat ik moest naar Dörpen ruim 85 km fietsen maar ik moest ook weer terug. 

Plotseling veranderde omgeving opeens ik was zonder het te merken de grens over gegaan.
Een andere taal en borden, een veranderd weg indeling waar aan ik merkte dat ik in Duitsland was.
Ik was nog nooit met mijn fiets in het buitenland geweest.
wel was het vrij duidelijk waar Duitsland lag door de vele wind molens die ik daar zag staan.
Het is wel even wennen aan een andere omgeving en andere dingen waar je opeens op moet voor opletten.

Vanaf de grens werd ik binnendoor gestuurd door mijn navigatie, maar omdat ik de weg daar niet ken heb ik dit braaf opgevolgd.
Het waren grotendeels smalle wegen door de landerijen waar ik niemand tegen kwam.
Opeens ging de weg omhoog en ging de weg over de A31 heen.
Op deze weg vroeger regelmatig gereden als vrachtauto chauffeur.
Toen nooit kunnen bedenken dat ik ooit eens met de fiets op een brug over de snelweg zou staan.
Helemaal niet dat de fiets een driewiel fiets zou zijn.
Wat kan het leven plotseling drastisch veranderen zonder dat je daarom gevraagd heb.
In het begin vond ik het moeilijk maar nu gaat dat steeds beter en kan ik weer met veel plezier genieten van het leven met wat ik nu kan en doe.
Fietsen is daar een groot onderdeel van de fiets heeft mijn gezondheid terug gegeven om te kunnen doen wat ik nu allemaal kan doen.
Wel heb ik beperkingen over gehouden na mijn herseninfarct maar dat houd mij nu absoluut niet tegen om nu leuke dingen te kunnen en mogen doen.
1 van deze beperkingen is dat ik niet goed mijn lichaam kan voelen, beter gezegd mijn spieren hoe die zich houden.
Met kou helemaal niet maar bij warmte gaat dat veel beter, daarom kleed ik mij vaak net iets te warm omdat ik graag mijn spieren goed wil aanvoelen!

Bij de Aldi in Dörpen in een klein parkje.
Dat was het eerste wat ik op de kaart zag staan en het adres daarvan makkelijk kon vinden.
een paar 100 meter eerder werd er een nieuwe Aldi gebouw gebouwd zag ik.
Maar op mijn eindbestemming kon ik goed mijn fiets kwijt in de schaduw trouwens.
Een heel klein stukje park midden in het dorp.
bij ons in Nederland hoef je geen mondkapje te dragen buiten het ov om.
Maar hier in Duitsland wel en dat vond ik geen gezicht dat men met een mondkapje om naar binnen kon om boodschappen te mogen doen.

Na de tomtom horloge en navigatie te hebben bij geladen mijn lunch opgegeten ben ik weer vertrokken naar huis.
Ik wilde niet dezelfde weg terug als ik heen ben gekomen ren ben eerst richting Meppen gefietst.
De navigatie vond gelukkig daarna een mooie route om  terug naar huis te fietsen.

Toen was de accu op 7% na leeg.
Wat wil je ik had nog nooit zo ver gefietst achter elkaar op 1 dag.
Nog 7% had ik over ik zou de 140 km moeten kunnen halen.
Van accu gewisseld om de laatste 45 km verder terug naar huis te fietsen.
Toen wel ipv stand 1 de ondersteuning op stand 2 gezet.
De ondersteuning heb ik niet voor niets nodig, laat hem maar werken voor dat geld.
wat was ik blij met de nieuw accu de ondersteuning deed goed zijn best waardoor het makkelijker ging en ik minder last van mijn benen had.

Na 170 km totaal gefietst te hebben was ik weer thuis met vermoeide benen, last van mijn achterwerk maar dat had ik er graag voor over voor deze dag.
wat was ik blij dat ik een fietsbroek met zeem in had, toch een soort van kussen onder mijn billen.
Nu op naar de 200 km op 1 dag.
Wanneer weet ik niet, eerst maar eens goed uitrusten.











Geen opmerkingen: