Na mij eerst dik aangekleed te hebben dmv meerdere laagjes kleding, was ik er helemaal klaar voor om te gaan.
Door Brigitte uitgezwaaid te zijn ben ik vertrokken.
Op de weg lag een beetje sneeuw maar dat was geen enkel probleem voor mijn fiets.
Buiten de bebouwde kom waren de wegen helemaal schoon gewaaid.
Dankzij de oosten wind was het wel koud maar het voordeel was dat ik bijna alles voor de wind had en dat vind ik nog veel prettiger.
Ik was blij dat ik een winter hardloop legging onder mijn fietsbroek had aangetrokken als ook plastic handschoentjes aan in mijn wanten.
Warme sneeuwboots aan met extra bovenkleding heb ik het de hele rit warm gehad.
Na Loppersum op het Juisterpad die in het begin helemaal sneeuwvrij was.
Ik dacht nog dat ik deze nog nooit zo schoon gezien had.
Helaas op het einde stond een afrasting waardoor er sneeuwduinen waren ontstaan op het fietspad.
eerst dacht ik dat het nog wel mee viel, maar helaas heel snel reed ik mij daarin vast.
Oh oh dacht ik, ik wil geen bergingsbedrijf moeten bellen.
Met een beetje spierkracht moet het mij gaan lukken, helaas dat werkte niet dat werd dus met heel veel spierkracht en gelijktijdig de wegrijhulp erbij aangezet zodat de fiets zelf ook hielp kwam ik er door.
Ongeveer 50 meter moest ik flink werken om erdoor heen te komen maar dan stond ik gelukkig weer op een schone weg.
Bij het wegrijden kwam ik erachter dat mijn versnelling het niet deed, alleen de 8e versnelling kon ik gebruiken.
Gelukkig maar dat het de 8e was en niet de 1e versnelling want dat schiet niet op.
Met de wind in de rug het lekker op, alleen bij het wegrijden trapte het erg zwaar.
Na dit probleempje ging de verdere rit zonder problemen.
Door de stad Groningen heen ging lekker soepel.
Het oversteken van de N386 moest even met beleid met een aanloopje maar dat ging erg soepel.
Op de Kibbeslagweg ga ik linksaf een fietspad op maar daar stond ik na een aantal meter helemaal stil, nog een klein stukje geprobeerd , maar dat was niet te doen.
Ook 2 ATBers hadden daar erg veel moeite mee.
Omgekeerd, linksaf geslagen on dan via de Vaartweg te fietsen.
Deze was na een paar meter ook helemaal vol met sneeuwduinen gewaaid.
Nog wel een stukje geprobeerd, zo eigenwijs was ik wel op dat moment.
Mijn verstand kwam gelukkig erg snel terug en ben omgekeerd om dan maar via Donderen naar Norg te fietsen via een super schoongemaakt fietspad.
Met een kleine omweg ben ik thuis gekomen, waar mijn buurvrouw de kachel voor mij had aangezet zodat ik in een warm huis kwam.
Het belangrijkste is dat ik de hele weg enorm genoten heb.
De Easy Rider is heerlijk stabiel ondanks dat ik regelmatig glibberend en glijdend de bochten door ging.
De motor en de accu hebben de hele rit continue gewerkt waardoor ik dit avontuur goed ben doorgekomen.
Met sneeuw en gladheid geeft een driewiel fiets veel meer stabiliteit en was ik absoluut niet bang.
Ik moet vaak lachen als een tweewiel fietser aan het glibberen en glijden is en ik gewoon door kan blijven fietsen.
Wel was ik gisteravond erg moe en ben op tijd naar bed gegaan.
Op een driewielfiets hoef je je zeker laten tegen houden door de sneeuw en/of ijzel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten